ایجاد یک زیرساخت توانمدسازیشده بهوسیلهی رایانش ابری
ذخیرهسازی ابری چیست؟
از آن جا که این فناوری یک فناوری تازه است، ایدهها و تعاریف مختلفی دربارهی آن وجود دارد؛ اما عامل اصلی تعریف این پدیده ارائهی ظرفیت ذخیرهسازی به عنوان یک خدمت است که معمولاً از یک مکان دور انجام میگیرد.
انواع مخازن ابری
چندین نوع از مخازن ابری دادهها وجود دارد به صورت زیر:
ابر عمومی: مخزن ابر عمومی مدلی از تحویل ظرفیت ذخیرهسازی دادهها به عنوان یک خدمت است که سادهترین و رایجترین حالت آن است. در این حالت سازمانها ظرفیت خود را به یک شخص ثالث ارائه میکنند که در یک مکان خارج از سازمان و در مرکز دادههای ابری قرار دارد و از طریق یک شبکهی عمومی مانند یک شبکهی گستردهی محلی WAN دسترسی به آن را برای کاربران خود فراهم میکند.
ابر ترکیبی: این نوع از مخازن ظرفیت ذخیرهسازی را از ارائهدهندهی خدمت ذخیرهسازی عمومی با یک وسیلهی محلی و خارج از مرکز دادهها به عنوان یک دروازهی ذخیرهسازی ترکیب میکند. این دروازه ظرفیت ذخیرهسازی ابری را به صورت یک وسیلهی ذخیرهسازی محلی درمیآورد و ترجمهی پروتکلهای آنها را در صورت نیاز انجام میدهد.
ابر خصوصی: گروه فناوری اطلاعات مرکزی یک سازمان از طریق یک ابر خصوصی ظرفیت ذخیرهسازی را برای بقیهی بخشهای سازمان اداره میکند و آن را به عنوان یک خدمت به گروههای سازمانی و کاربرها و نرمافزارهای مختلف در سازمان ارائه میکند. در سازمانهای کوچک، یک ابر خصوصی را میتوان در همان مرکز دادههای سازمان قرار داد؛ اما سازمانهای بزرگتر ممکن است از چندین وسیلهی ارائهی خدمت از راه دور استفاده و مرکز دادهها را به جای دیگری منتقل کنند. بسته به فاصلهای که بین تجهیزات و مرکز دادهها وجود دارد ممکن است بهینهسازی WAN هم در این رابطه مورد نیاز باشد.
وجه تمایز ذخیرهسازی ابری چیست؟
ذخیرهسازی ابری با ذخیرهسازی سنتی از سه جهت متفاوت است: دسترسی به فایلها از راه دور از طریق شبکه؛ دسترسی به فایلها بر مبنای ذخیرهسازی شیءمحور (object oriented storage)، و ساختار منحصر به فردی که از جهت هزینه دارد.
دسترسی به فایلها از راه دور از طریق شبکه
ذخیرهسازی ابری امکان استفاده پراکندهی کاربران از نظر جغرافیایی و مدیریت ذخیرهسازی را از یک مکان مرکزی در دوردست ارائه میکند. طبق تعریف این کار شامل ذخیرهسازی دادهها در مکانی مختلف از مکانی است که آن دادهها ایجاد یا استفاده میشوند. کاربران معمولاً باید از راه دور به دادهها دسترسی پیدا کنند. این امر دو نگرانی مهم را به وجود میآورد:
عملکرد. دسترسی به دادهها از فواصل مختلف ممکن است بهوسیلهی شرایطی که ممکن است بر شبکهها تحمیل شود تحت تأثیر قرار گیرند. بسته به فاصلهای که بین تجهیزات پراکنده و مرکز دادههای ابری وجود دارد کاربران ممکن است تأخیرهای قابل توجهی در دسترسی به دادههایی که در ابر ذخیره شدهاند داشته باشند. این امر ممکن است منجر به نارضایتی کاربران یا عملکرد غیرقابل پذیرش نرمافزارها شود.
امنیت دادهها. برای ابرهای عمومی یا ترکیبی ذخیرهسازی دادههای سازمان در خارج از آن باید با رمزگذاری دادهها انجام شود برای تضمین امنیت دادهها مهم است که گامهای مشخصی را برای رمزگذاری دادهها طی شود.
دسترسی به فایلها بر مبنای ذخیرهسازی شیءمحور
بسیاری از حالتهای ذخیرهسازی ابری دادهها بر یک سکّوی مبتنی بر اشیاء قرار دارد. این سکّوها مقیاسپذیری بالایی دارند (از نظر ظرفیت و عملکرد) و دسترسی به دادهها در این حالت از طریق پروتکل http امکان پذیر است اما در یکپارچهسازی این ابرها با ساختارهای سنتی سازمانها برای ذخیرهسازی این امر مشکلساز میشود.
دسترسی به دادهها با ذخیرهسازی مبتنی اشیاء از طریق یک واسط برنامهنویسی نرمافزار خدمات وب (API) و براساس پروتکل SOAP یا RESP انجام میشود. اما سازمانها به فایلهای خود از طریق سیستم استاندارد همگانی صنعت برای فایلهای اینترنتی (CIFS) یا سیستم فایل شبکه (NTS) به عنوان پروتکل استفاده میکنند.
برای بهکارگیری آسان مخازن ابری سازمانها باید از یک دروازهی ذخیرهسازی ابری استفاده کنند. یک دروازهی ذخیرهسازی ابری یک واسط سیستم فایل محلی را برای سکوی ذخیرهسازی شیءمحور از راه دور فراهم میکند. کاربران و نرمافزارها به این دادهها از طریق پروتکلهای CIFS دسترسی پیدا میکنند. آنها دروازهها دسترسی را به صورت خدمات وب مناسب API ترجمه میکنند و از این طریق فایل را از ابر بازیابی و آن را در سیستم فایل محلی برای استفاده و دسترسی کاربر قرار میدهند.
ساختار هزینهای منحصر به فرد. ابرهای عمومی و ترکیبی ساختار هزینهای متفاوتی از مخازن سنتی دارند زیرا آنها چند تفاوت کلیدی دارند: مبتنی بر خدمات هستند؛ و ماهیت آنها مبتنی بر دسترسی فایلها بر اساس یک مخزن از راه دور است
ساختار هزینهای مدیریت خدمات. مخزن ابری از طریق یک ابر خصوصی یا ترکیبی ظرفیت ذخیرهسازی را به سازمانها اجاره میدهد و هزینهی آن را به صورت ماهانه به ازای یک مقدار خاصی از ظرفیت بهاضافهی هزینههای پهنای باند به آنها سازمان اختصاص میدهند. به خاطر ساختار هزینهای مختلف مخازن ابری مزایای آنها ممکن است در ابتدا برای مدیران قابل درک نباشد و همانند مخازن سنتی پنداشته شود اما یک مقایسهی جامع باید چند عنصر را در مدیریت هزینهها در نظر بگیرد که از جمله آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
1. سرمایهگذاری اولیه: با استفاده از ذخیرهسازی ابری شما از هزینههایی که به صورت سنتی برای خرید سیستمهای ذخیرهسازی سنتی تحمیل میشد نجات مییابید.
2. کارایی: برخلاف ذخیرهسازی سنتی ذخیرهسازی ابری از صددرصد ظرفیت خود استفاده میکند. و شما تنها به میزانی هزینه میکنید که واقعاً آن ظرفیت را برای ذخیرهسازی دادهها مورد استفاده قرار داده باشید.
3. هزینههای مرکز دادهها: وسایل ذخیرهسازی فیزیکی از برق استفاده میکنند. نیازمند خنکسازی هستند و در مرکز دادههای شما جا اشغال میکنند. ابرهای عمومی و ترکیبی این هزینهها را به سازمان تحمیل نمیکنند. زیرا سازمان سختافزارهای آنها را نگهداری نمیکند.
4. هزینهی سربار عملیاتی: ابرهای عمومی و ترکیبی هزینههای سربار مدیریت ذخیرهسازی را به سازمان تحمیل نمیکنند و در واقع ارائهدهندهی خدمات ذخیرهسازی ابری است که این هزینهها را متحمل میشود.
5. مدیریت رشد: ابرهای عمومی و ترکیبی امکان افزایش ظرفیتهای جدی را در همهی زمانها و به سادگی فراهم میکنند. در این حالت ظرفیت ذخیرهسازی با افزایش دادهها به راحتی افزایش پیدا میکند.
6. پشتیبانی: در ذخیرهسازی ابری شما میتوانید از هزینههای سالیانهی پشتیبانی بهوسیلهی ارائهکنندگان خدمت و هزینههای نگهداری سیستمهای سنتی خریداری شده اجتناب کنید.
7. هزینههای اضافهای که ذخیرهسازی از راه دور بر شما اعمال میکند: از آنجا که ذخیرهسازی ابری شامل ذخیرهسازی و دسترسی به فایلها از طریق شبکههای عمومی است، سازمانها باید هزینههای اضافی را در خصوص پهنای باند شبکه متحمل شوند. سازمانها مسئول هزینهی پهنای باند برای مراکز دادههای خود هستند. به علاوه ارائهدهندهی مخزن ابری عمومی میتواند هزینهای را به خاطر استفاده از پهنای باند برای قرار دادن فایلها در مخزن و بازیابی آنها از شما دریافت کند.